نان صنعتی؛ درگیر سیاستگذاری‏‏‌های اشتباه

از طرفی، قیمت سلفون نیز به شدت افزایش یافت یا بست‌‌‌هایی که در بسته‌‌‌بندی نان استفاده می‌شود، وارداتی است و تولید داخلی نداریم، به خاطر همین این تجربه افزایش قیمت باعث شد که بهای سنگینی پرداخت کنیم. امسال نیز با توجه به شعاری که برای سال ۱۴۰۲ عنوان شده است، همچنان شاهد این اتفاقات هستیم؛ یعنی نمی‌توان به یکباره این افزایش قیمت را کنترل کرد. بنابراین هنوز ریتم این افزایش قیمت با افزایش نرخ مواد اولیه و موارد ارزی سازگار نیست. به این ترتیب، اتفاقی که برای همه صنایع افتاده، این است که اگر بخواهند سود خود را حفظ کنند ممکن است همان وجه برگردد، ولی تعداد تولید کاهش پیدا می‌‌‌کند؛ یعنی تعدادی از مصرف‌کنندگان خود را از دست می‌‌‌دهیم، چون بخشی از مصرف‌کنندگان، دیگر توان و قدرت خرید محصول ما را نخواهند داشت.

به نظر من، روند افزایش قیمت همچنان اتفاق خواهد افتاد با آنکه نگاه ما در «نان‌‌‌آوران» این است که بتوانیم همه درآمدی که شرکت مدنظر دارد را با افزایش فروش و تیراژ محقق کنیم، اما گزینه نخست ما افزایش قیمت نیست؛ مگر در جاهایی مثل بحث آرد که یک باره به ما تحمیل شده است و در توان ما نیست که ناگهان، آرد را از ۵ تا ۶‌هزار تومان به قیمتی حدود ۱۶‌هزار تومان خریداری کنیم.